1-ملک کوثر مشاعی و جزء جزء آن متعلق به 358 صاحب سهمی است که عرصه آنرا در سال 1386 خریداری و با پرداخت سهم الشرکه خود اعیانی این پروژه را بنا کرده اند. بنابراین از حیث حقوقی مشارکت اعضا در این پروژه مسکونی از نوع مشارکت مدنی و تابع تشریفات مربوط به شرکت مدنی است.
2-براین اساس سهم الشرکه هر شریک در مالکیت وی باقی میماند و اصالت حقوقی خود را از دست نمی دهد. در نتیجه همان حقوقی که مالک در مالکیت مفروز دارد در مالکیت مشاع نیز دارا خواهد بود؛ مثلا اگر غاصبی سهم الشرکه شریک را غصب نماید وی به عنوان مالک مال مشاع و به خاطر حق عینی که دارد میتواند از طریق مراجعه به دادگاه و طرح دعوی رفع تصرف و رفع مزاحمت، احقاق حق نماید.
3-حق عینی مالکیت شریک به واسطه مشاع بودنش حالت انحصاری بودن خود را از دست میدهد و باعث میگردد که تصرف مادی هر شریک در مال مشاع منوط به اذن دیگر شرکا باشد زیرا شریک مالک جزئی از دارایی شرکت است و اینگونه تصرفات و با تصرف در سهم دیگر شرکا ملازمه دارد.
4-از جهت تصرفات مادی نیز در شرکتهای مدنی هیچ یک از شرکا نمیتوانند بدون اذن سایرین در مال مشاع تصرف فیزیکی نمایند، زیرا تصرف مادی شریک در مال مشاع با تصرف در حق مالکیت دیگران ملازمه دارد، مگر اینکه متصرف مأذون در تصرف باشد.
5-برخلاف شرکت های تجاری در شرکتهای مدنی؛ اگر مدیری به اتفاق شرکا انتخاب شد این مدیر نماینده شرکا است و اگر شرکا نیز مدیری انتخاب ننمایند هر نوع تصرف حقوقی و مادی منوط به اذن همگی شرکا است؛ به بیان دیگر مشروعیت تصرفات مدیر در اداره مال مشاع ناشی از اذنی است که به موجب عقد شرکت ایجاد شده و هرگونه تغییر در حدود اختیارات مدیر یا تعیین مدیر جدید باید با موافقت همهء شرکا انجام پذیرد.
6-در نحوه انتصاب مدیر و مدیران به عنوان نماینده شخص حقوقی، به اتفاق آرای شرکا و سهامداران نیازی نیست بلکه نظر اکثریت ملاک انتصاب و تصمیمگیری است؛به عبارت دیگر،نظر اکثریت شرکا بر اقلیت تحمیل میشود درحالیکه در شرکتهای مدنی اداره و مدیریت شرکت بایستی به اتفاق نظر کلیه شرکا باشد چرا که تصرف شریک بدون اذن دیگران در مال مشاع جایز نیست و فضولی محسوب میشود.
7-در اداره مال مشاع در شرکتهای مدنی، مقنن اصل مالکیت اراده جمع را محترم شمرده و نافذ میداند، چنانکه در ماده 576 قانون تجارت نیز طرز اراده اموال مشترک را تابع شرایط مقرر بین شرکا میداند.
8-از نظر حدود و قلمرو مسئولیت نیز وضعیت حقوقی مدیران در شرکتهای مدنی با وضعیت مدیران شرکتهای تجاری کاملا متفاوت است، زیرا در شرکتهای مدنی تصرف هریک از شرکا در مال مشترک مبتنی بر اذن است و از جهت سلطه ای که چنین شریکی بر مال مشترک پیدا می کند وضع او مانند امین است و احکام مستودع و امین در مورد وی اجرا میشود(مواد 631 و 584 قانون مدنی)